■

Kial vi vekas min, ho, vento printempa? Vi diras flate, ke vi trempos min en roso ĉiela, sed jam proksimas mia forvelko; tre baldaŭ la vento forblovos de mi la foliojn. La vojaĝanto, konanta min en mia beleco, morgaŭ venos kaj serĉos min tie kaj tie sur la herbejo. Sed... ve! Liaj okuloj ne plu retrovos min...

なぜ私を起こそうとするのか、ああ、春の風よ。私を天の露に浸そうかとお前はおだてて言うが、すでに私の衰えは近付いている、まもなくその風が私から緑の茂りを吹き飛ばすだろう。美しかった私を知る旅人は、あすやって来て、くさはらに私をあちこち探すだろう。しかし、おお! 彼の眼が再び私を見つけることはもうないであろう。